Verlies

Als de pijn van het verlies
zo voelbaar is,
zo tastbaar aanwezig…
‘Iets’ dat was, maar je ontviel…
Nodig Jezus dan uit
ín de pijn van het verlies te komen.
Hij kan de pijn verzachten
met de olie van de Trooster,
uitgestort in je ziel.
Hij ging Zelf
door zoveel ellende heen.
Verloor álles wat Hij had…
alles wat Hij was…
om ons te kunnen helen
te troosten, te redden.
Hij leeft, Hij voelt met je mee…
Jouw pijn is Zíjn pijn,
jouw gebrokenheid is Zíjn gebrokenheid…
Hij omarmt je en draagt je,
Hij laat je nooit alleen.
Weet en voel de diepste troost
in al je pijn en vragen.
Hij stuurt je niet weg
maar zal je doorstromen
met troost,
met moed,
met nieuwe kracht…
met alles wat je nodig hebt
om het verlies te dragen.

Atlantikwall

Atlantikwall
gebouwd om te veroveren.
Nieuw land in te nemen.
Uitgevochten…
De vijand werd verslagen!
Eens, was daar de zwetende soldaat.
Schreeuwend…
Fluisterend…
Angstig…
Wachtend op wat komen gaat…
Je ziet de gaten.
Je kunt het zweet nóg ruiken
in gedachten verzonken.
Deze bunkers zijn
verleden tijd.
Rustend in de middagzon…
Roestend in de regen.
Dat zóiets
met Atlantikwall
gebeuren kon.
Eigen bedachte versterking
Gemaakt om te heersen
over andermans leven.
Verslagen…
En roestig onbruikbaar…
aangevreten door de tijd.
Zo gaat het ook met ons…
Als wij leven
zonder de overwinning
van de Zoon.
De Zon van de Gerechtigheid!

Bevrijd van angst

Bevrijdt van angst,
van boze dromen.
Bevrijdt van angst,
omdat ik tot U mocht komen!
Jezus,
U die de diepste angst heeft doorgemaakt.
Wiens zweet werd tot druppels bloed,
Omdat de doodsangst
En de angst voor God verlatenheid
U zo diep heeft geraakt!
Juist door Úw diepe angst
Geeft U mij vertrouwensmoed.
U weet immers…
Hoe het voelt om niet in tel te zijn,
Om verlaten te zijn,
gehoond en gehaat.
U verdroeg alles als een zwijgend Lam..,
De spotternij…,
De smaad…,
U gaf Uzelf , ook voor mij
Opdat ik zou getuigen:
Mijn angsten zijn voorbij!
Want als Lam ging u naar de slachtbank,
Gods Eigen Zoon!
Het grootste Offer ooit gebracht,
Gods Eigen Zoon als Lam geslacht!
Om mijn pijn..,
Mijn ziekte….,
Mijn angst…!
Als Overwinnaar
De Leeuw van Juda,
zit U op de troon!
U zegt nu liefdevol tot mij:
“Geef Mij je angst,
Ik overwon!
Vertrouw het Mij toe
En je angst is voorbij.
Ik vul je met Liefde.
Mijn Liefde is volmaakt!
Zodat de tomeloze angst
je nooit meer raakt!”
Ik ben bevrijdt van angst,
van boze dromen.
Bevrijdt van angst,
omdat ik tot U mocht komen!

Schuilplaats

U HEER, U bent mijn Schuilplaats!
Waarheen zal ik anders moeten gaan?
Als de hitte van het vuur,
het striemende zand van de zandstorm op mij afraast?
Al voel ik korrels schuren langs mijn huid…
Al voel ik de verzengende hitte van het vuur…
Alleen bij U ben ik veilig in dat louterende uur.
U HEER, U bent mijn Schuilplaats!
Geborgen en beschut mag ik bij U schuilen
Tijdens de bedreiging van het hete vuur…,
Het striemende zand dat op mij afraast!
Niets kan mij deren, zelfs geen vuur
Al tintelt mijn huid en voel ik de gloed…
Mijn hart vindt rust bij U in dat uur.
U HEER, bent mijn Schuilplaats!
Mijn hart vindt rust en klopt vol vuur
Als door een zandstorm
staat Uw Naam daarin gekerfd…
…in mijn hart, waar Uw liefde mij geborgenheid biedt.
Altijd, Ben Ik erbij, Overal Ben Ik bij je
Ook in jouw moeilijkste uur!
IK, de HEER, Ben jouw SCHUILPLAATS.

Lila bloemen

Ik zag een veld vol bloemen.
Zó mooi…,
zó teer…,
lila en licht paars.
Het was als iets heel breekbaars
Op hun dunne stelen.
Ik zag een Hand die een paar bloemen
voorzíchtig,
keurend,
zachtjes strelend,
liefdevol helend
bij de kopjes ondersteunde.
Ik zag in gedachten dat veld met bloemen
bewogen
door de wind.
Plukken kon ik ze niet
het zou leeg zijn als één bloem zijn plek verliet.
Zo’n volmaakte eenheid!
Ik zag een kale Rots met één bloem.
Ongelooflijk
zó mooi!
Lila paars,
stevig, maar toch als iets breekbaars…,
met dikke blaadjes, steel en een stevig kopje.
Ik zag dat lila plantje daar op die Rots.
Zó bijzonder
zo gesterkt.
door sneeuw en stralen van de Zon
zoals alleen de Schepper maken kon.
Stralend als een “Bloemenkoningin”!
Elk plantje in het veld, of op een kale Rots
is kwetsbaar
soms breekbaar.
De wortels worden gesterkt door weer en wind.
Weet dan, lief mensenkind
je mag schuilen bij “IK BEN, DE MAKER”.